بررسی رابطه بین ابعاد شخصیتی مدیران گروه های آموزشی دانشگاه شهید بهشتی با سبک مورد عمل آن ها در برخورد با تعارض

در این مقاله به نتایج بررسی رابطه عوامل شخصیتی مدیران آموزشی با سبک مدیریت تعارض آن ها در برخورد با تعارض پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. به منظور انجام پژوهش از فرم کوتاه پرسشنامه پنج عامل شخصیتی neo- ffi و پرسشنامه سبک حل تعارض مدیران استفاده شده است. برای تعیین سبک حل تعارض مدیران مورد مطالعه از پرسشنامه رابینز استفاده شده است که پنج سبک برخورد با تعارض  شامل تسلط، مدارا، اجتناب، مصالحه و تشریک مساعی می باشد. برای تعیین پایایی، پرسشنامه های مورد نظر توسط 25 نفر از افراد جامعه مورد مطالعه تکمیل گردید بر آن اساس ضریب آلفای کرانباخ پرسشنامه ابعاد شخصیت72درصد و پرسشنامه قدرت 78 درصد به دست آمد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران گروه های آموزشی دانشگاه شهید بهشتی تهران است که تعداد آن ها 50 نفر می باشد که بر اساس جدول مرگان تعداد 45 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، t تک نمونه ای، تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل رگرسیون) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که اولا هیجان پذیری بعد غالب شخصیت مدیران مورد مطالعه و سبک تسلط سبک غالب آن ها در مدیریت تعارض می باشد. ثانیا بین ابعاد شخصیتی به صورت کلی با سبک اجتناب و سبک مدارا رابطه معناداری وجود دارد ثالثا بین بعد هیجان پذیری و سبک مصالحه، برونگرایی و سبک تشریک مساعی، سازگاری و سبک مدارا، انعطاف پذیری و سبک مدارا، مسئولیت پذیری و سبک اجتناب نیز رابطه معناداری برقرار می باشد. بین ابعاد شخصیت و سبک های مدیریت تعارض در سایر مولفه ها رابطه معناداری وجود ندارد.